Πριν ξεκινήσετε οποιαδήποτε επιθετική θεραπεία σιγουρευτείτε ότι έχετε ''καρκίνο''
Η υπερθεραπεία είναι αυτή που οδηγεί σε θάνατο τους περισσότερους ασθενείς με καρκίνο και όχι η ίδια η νόσος.
Η λέξη "καρκίνος" πρέπει να επαναπροσδιοριστεί για να αποτρέψει τις υπερβολικές διαγνώσεις και την υπερθεραπεία που υιοθετούν κάποιοι γιατροί για τους ασθενείς τους, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να οδηγούνται στο θάνατο ή στην αναπηρία όχι από την ίδια τη νόσο, αλλά από την θεραπεία στην οποία υποβάλλονται.
Τα ευρεία προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου του καρκίνου κάνουν διάγνωση καρκίνων σε πρώιμο στάδιο που είναι τελείως ιάσιμοι.
Οι περισσότεροι ασθενείς δεν κατανοούν αυτή τη διάκριση και η λέξη «καρκίνος» θεωρείται μια θανατηφόρα διαδικασία, από τους περισσότερους.
Ο καρκίνος δεν είναι μία ασθένεια. Μπορεί να εξελιχθεί με πολλούς τρόπους. Μπορεί να είναι μια νωχελική ασθένεια βραδείας εξέλιξης που δεν θα προκαλέσει καμία βλάβη κατά τη διάρκεια της ζωής του ασθενούς.
Η μαστογραφία, η κολονοσκόπηση και η εξέταση αίματος για PSA είναι εξετάσεις που ανακαλύπτουν τον καρκίνο σε πρώιμα στάδια στα οποία απαιτείται μόνο μια παρακολούθηση και η θεραπεία πρέπει να γίνεται με εναλλακτικές μεθόδους. Ο προσυμπτωματικός έλεγχος για τον καρκίνο του μαστού και τον καρκίνο του προστάτη φαίνεται να ανιχνεύει περισσότερους καρκίνους που είναι κλινικά ασήμαντοι. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τον καρκίνο του θυρεοειδούς και τα μελανώματα.
Πολλοί προτείνουν, μάλιστα, την εγκατάλειψη της τακτικής μαστογραφίας για τις γυναίκες κάτω των 50 ετών και την χρήση του τεστ PSA, επισημαίνοντας ότι πολύ συχνά υπάρχουν όγκοι βραδείας εξέλιξης που ποτέ δεν θα δημιουργούσαν πρόβλημα στους ασθενείς.
Η υπερδιάγνωση είναι ένα πρόβλημα.
Απαιτείται ο επαναπροσδιορισμός του καρκίνου για να κατασταλεί ο φόβος των ασθενών για ασήμαντες βλάβες και να γίνει έτσι περιορισμός της υπερδιάγνωσης και της υπερθεραπείας.
Η χρήση του όρου «καρκίνος» θα πρέπει να προορίζεται για την περιγραφή βλαβών με πιθανότητα θανατηφόρου εξέλιξης, αν αφεθούν χωρίς θεραπεία.
Άλλες βλάβες θα πρέπει να κατατάσσονται σε άλλη κατηγορία, «νωχελικές βλάβες επιθηλιακής προέλευσης» (indolent lesions of epithelial origin-IDLE) .
Υπάρχει, βέβαια το πρόβλημα ότι ορισμένοι σχετικά βραδείας εξέλιξης όγκοι, όπως το πορογενές καρκίνωμα in situ (DCIS) , μπορεί να εξελιχθεί σε πραγματική κακοήθεια.
Γι' αυτό απαιτείται παρακολούθηση και σε κάποιες περιπτώσεις μοριακή ανάλυση του όγκου για πρόβλεψη της επιθετικότητάς του. Η παθολογοανατομική εξέταση δεν αρκεί... (δεν είναι πάντα αντικειμενική...)
Οι περιττές χειρουργικές επεμβάσεις, ιδίως όταν είναι μεγάλης έκτασης, οι περιττές χημειοθεραπείες που καταστέλλουν την άμυνα του οργανισμού και η ακτινοθεραπεία που προκαλεί ανεπανόρθωτες βλάβες στους υγιείς ιστούς μπορούν να οδηγήσουν τους ασθενείς σε θάνατο και αναπηρία, ενώ ο ασθενής αν δεν έκανε θεραπεία ή ακόμη καλύτερα αν έκανε εξατομικευμένη θεραπεία ή εναλλακτικές θεραπείες, θα ζούσε χωρίς καμιά ενόχληση από την ασθένεια.
Το πορογενές καρκίνωμα in situ του μαστού είναι στην πραγματικότητα μια κατάσταση IDLE. Αλλά όταν οι γυναίκες ακούν τη διάγνωση φοβούνται και οδηγούνται στην αφαίρεση και των δύο μαστών ακόμη κι αν οι όγκοι ποτέ δεν θα αναπτύσσονταν. Η αλήθεια είναι ότι τα καρκινικά κύτταρα εισβάλλουν σε άλλα κύτταρα, ενώ το πορογενές carinoma in situ κύτταρα παραμένει εντός των αγωγών γάλακτος και άρα δεν είναι καρκίνος. Δεν είναι μόνο τα ίδια το κύτταρα. Είναι η βιολογία του πώς συμπεριφέρονται.
Άλλωστε, είναι πολλές οι μαρτυρίες ασθενών και γιατρών της αυτοϊασης του καρκίνου... χωρίς καμιά κλασσική θεραπεία.
Η νέα πρόκληση είναι η μοριακή ανάλυση του όγκου για να προσδιοριστούν καλύτερα οι τύποι καρκίνου ανάλογα με το βαθμό κινδύνου.
Δρ Σάββη Μάλλιου Κριαρά - Ειδικός Παθολόγος-Ογκολόγος, MD, PhD