Καλό ή κακό δεν με νοιάζει,
μου είναι αφόρητα πια τα πολλά λόγια,
η κενή και ανούσια φλυαρία,
οι αμέτρητες πληροφορίες του διαδυκτίου,
η σημαντικότητα του ασήμαντου,
η απαξίωση της ουσίας…
το νέο είναι πάντα καλυμμένο με μπόλικο σκατό,
η αλήθεια θαμμένη σε υγρά υπόγεια,
η ουσία κυνηγημένη, παράνομη,
χρειάζεται να κουραστείς και να λερωθείς για να ανακαλύψεις το νέο
και οι άνθρωποι συνήθως βαριούνται,
δεν θέλουν να λερώσουν τα φρεσκοσιδερωμένα τους,
δεν θέλουνε να τους σκουντάς,
να τους ξεβολεύεις,
θέλουνε μονάχα την ησυχία τους όπου κι αν βρίσκεται αυτή…
…και από την ατσαλάκωτη ησυχία τους να αγναντεύουν τα παράλογα
σαν να μην τους αφορούν…
όσο θα υπάρχει η δουλίτσα, τα λίγα έστω λεφτουδάκια,
μετρημένη βενζίνη στο αμάξι,
ένα πιάτο στο τραπέζι και λίγο χαζολόγημα για εκτόνωση,
όλα θα μοιάζουν «υπό έλεγχο»
μέχρι το κακό να χτυπήσει στο παράλληλο σύμπαν…
Τι θέλω και τι λαχταράω?
Επανεκκίνηση… στα πάντα… ξερίζωμα των σάπιων ριζών και των προτύπων που εμποδίζουν τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση.
Όλα γύρω μας αναγεννιούνται και αλλάζουν την κάθε στιγμή κι εμείς κοιμόμαστε μέσα στα κουτάκια μας.
Λαχταρώ να μαζευτούμε όλοι μαζί, να βγάλουμε ένα ωραίο επικήδειο
και να θάψουμε επιτέλους το παλιό μέσα κι έξω μας,
συνήθειες, παραδόσεις, πρότυπα, αξίες,
ό,τι δεν σχετίζεται με το σήμερα και το αύριο να πάει στη χωματερή της ανθρώπινης ιστορίας,
να αντικρίσουμε επιτέλους το σημερινό εαυτό, το σημερινό κόσμο, τις σημερινές μας αξίες, τις σημερινές μας ανάγκες, δυνατότητες,
να πιαστούμε χέρι χέρι, να λευτερωθούμε απ τα βαρίδια του σκοτεινού παρελθόντος που μας φόρτωσαν…
Τι άλλο να λαχταράω… ότι κι εσύ ίσως…
Tasos Petridis