Μεγάλωσα πια
Δεν έχω χρόνο γι’ άλλους συμβιβασμούς ..
Με κούρασαν τα πρέπει και τα μη
- κραυγάζουν μέσα μου τα θέλω !
Κι ο κόσμος ακόμα να μου λέει σιώπα ..
Άχαρος κόσμος!
Μεγάλωσα πια κι έμαθα πως
ότι δεν έμαθα έφταιγα εγώ και κανένας άλλος γι' αυτό..
Πολλές φορές αρκέστηκα σε ότι μου φαινόταν πολύ..
Σ’ ότι μου πάσαραν ως πολύ και μου
έβγαινε στο τέλος ένα λίγο ..
Αρκέστηκα και δείλιασα μπροστά στο λίγο
που ήταν το πολύ
και τώρα με πνίγει κι οφείλω να το πω
πως το μετάνιωσα ..
Μεγάλωσα πια
Κι είναι ώρα να κομματιάσω τον ξένο εαυτό
που Φορτώθηκα χάριν της κακόγουστης παράστασης
που έπρεπε να δώσω για να κερδίσω
- όπως ήταν γνωστό-
μια φρενοβλαβή χαρά για να ταιριάζω
Μεγάλωσα πια
Κι έμαθα πως στη ζωή δε φτάνει να 'χει κανείς
ένα μεγάλο σπίτι -με μια άδεια ζωή- ...
ένα ακριβό αμάξι - με μια σακατεμένη διαδρομή- ..
μια σταθερή δουλειά - με μια απέχθεια γι' αυτή-..
κι ένα όμορφο οικόπεδο
- για να ξεχνιέσαι από την κοινώς αποδιδόμενη
'αξιοζήλευτη ζωή' ...
Μεγάλωσα πια
και δεν ακούω τη μητέρα μου σε όλα
γιατί ήταν κι αυτή ένας άνθρωπος σαν κι εμένα
που τρόμαζε τα θέλω της
που έσκουζε συχνά στα πρέπει και τα μη
Μεγάλωσα πια
κι έγινα ότι ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα γίνω ..
Ένας άνθρωπος που ήθελε να στρώσει τη ζωή του
και γι' αυτό όμως τη χάλασε !
Μεγάλωσα πια
κι έμαθα πως είναι καλό να φυλάγεσαι ..
Να φυλάγεσαι απ’ όλα αυτά που σκέφτεσαι
και νόμιζες πως ήτανε δικά σου ..
Να φυλάγεσαι από την άκριτη συνταγή ..
Να φυλάγεσαι απ' τους ανθρώπους
που θέλουνε το καλό σου..
Να φυλάγεσαι απ' τους ανθρώπους
που σκιάζονται μη σκοντάψεις ..
Να φυλάγεσαι απ' τους ανθρώπους
που θέλουνε να έχεις μια περίοπτη θέση
στην αντίληψη των άλλων ακόμα κι αν αυτό υπερβαίνει
τα μέτρα και τα σταθμά του δικού σου γέλιου ..
Μεγάλωσα πια
και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό !
Χαίρομαι γιατί ανακάλυψα πως η ευτυχία
σιχαίνεται τους τέλειους ανθρώπους ..
Χαίρομαι γιατί αντίκρισα την ευτυχία να σνομπάρει
τους βολεμένους ανθρώπους ..
Χαίρομαι γιατί νιώθω καλά με το λίγο
που είναι τα θέλω μου
και βρίσκω το θάρρος με τον καιρό
να ξορκίζω τα πρέπει και τα μη μου ..
Μεγάλωσα πια
κι είμαι σ’ ένα δρόμο λιγάκι πιο δικό μου
κι έχω κι ένα πολύ καλό φίλο
που τον ακούω και δεν τρομάζω πια
Μεγάλωσα πια
κι έχω ένα φίλο καλό -τον εαυτό μου-
και δεν με νοιάζει
να με αποδεχθεί ο όχλος ο τυφλός
για να ταιριάζω ..
Γιατί για μένα ΘΕΛΩ να ζήσω
Κι ας μου 'μαθαν πως ΠΡΕΠΕΙ να ζήσω
για τον κόσμο ..
Μεγάλωσα πια
και μπορώ να σας διαβεβαιώσω
πως έγινα πάλι παιδί ..
Τα όνειρα – τα δειλινά – οι πληγές στα γόνατα
ΖΩ κόσμε !!!!!!!
Ζω κόσμε μα ποτέ δε θα ξεχάσω
πως είναι κάποιος να μη ζει ..
Γι’ αυτό σας αφήνω τα λόγια μου
και τον ιδρώτα που τρέχει απ' τον αγώνα ..
Την αγωνία και τη συγκίνηση που με διακατέχει ..
Να μη δεχθείτε να ζήσετε όπως ζούσα κάποτε εγώ
Μεγάλωσα πια
και θα χαιρόμουν να μεγαλώνουμε μαζί όσο αυτό
κι αν σας τρομάζει ..
Μια ζωή μας περιμένει κι είναι στο χέρι μας
να μας παραδοθεί ...
Άννα Χατζηβασιλείου - (All rights reserved, 2017)