Θα το λεω καθε φορα που θα μου δίνεται η ευκαιρία:
Ατυχος και δυστυχης, οποιος δεν εχει να θυμαται,τι ηταν να ζεις μικρος με την αμεση επαφη της γης και να μεγαλωνεις ,πατωντας αρκετες φορες ξυπολυτος στο χωμα,να παιζεις πανω σ'αυτο ωσαν να ειναι το πιο ωραιο στρωσιδι,σκαλιζοντας το,αναπλαθοντας το, κατασκευαζοντας χιλιες δυο επινοησεις που επαιρναν σαρκα και οστα,κανοντας πραγματικοτητα αυτα που η φαντασια επιζητουσε!
Ακομη και την μυρωδια του θυμαμαι που την διεκρινα απο μερος σε μερος και που αν μου εκλεινες τα ματια, θα ηξερα απ' αυτην, πού βρισκομουνα!
Σ'αυτο συντελουσε και η χλοη,τ'αγριολουλουδα,τα σπαρτα,οι πετρες,τα δεντρα....η φυση ολοκληρη!
Οι μνημες αυτες μου δημιουργουν μια νοσταλγια που με κανει να την αποζητω σαν αφιονι μεχρι και σημερα και να εκτιμω τις ευεργετικοτητες της!
Παρ'ολο βεβαια που ζουμε σε μια πολη που ειναι ενα βημα απο την χλοη,το βουνο και το δασος,την αμμουδια,λιγοι ειναι αυτοι που νιωθουν πως εχουν την αναγκη της,(αν εξαιρεσουμε το θαλασσινο κολυμπι στις πολλες ζεστες)!
Την εχουν εντελως στα αζητητα!
Ουτε που τους απασχολει αν υπαρχει!
Δυστυχως το τσιμεντο μπηκε μεχρι το μυαλο!!
Τα δε ενδιαφεροντα κι οι αναγκες που δημιουργησαμε μας...."κονσερβοποιησαν" την ζωη!!!
Billys-Eleni Dobros