Φυτά σε γλάστρες…
* Πες μου τι είναι αυτό που κάνει, τις πιο πολλές φορές, ένα ανθρώπινο πλάσμα να συγκλονίζεται και να θλίβεται από τη θέα κάποιου άλλου αδύναμου πλάσματος που ξεψυχά ή είναι τραυματισμένο δίπλα του?
* Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να συγκινείται και να θλίβεται στη θέα ενός μικρού παιδιού ή ενός ηλικιωμένου που υποφέρει?
* Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να θλίβεται και να στεναχωριέται όταν μπροστά του κάποιος αδύναμος αδικείται ή διασύρεται άσχημα και άγρια?
* Σκέψου… τι…?
* Είναι η συμπόνια… υλικό αρχέγονο που συνοδεύει κάθε ανθρώπινο πλάσμα σ αυτή τη μορφή της ζωής του.
* Είναι αυτή η ηθική και συναισθηματική νοημοσύνη που προϋπάρχει, είναι η κοινή ρίζα που μας συνδέει όλους και όλα…
* Είναι αυτή η ουσία που μέσα στα σύγχρονα απάνθρωπα κοινωνικά μας συστήματα τείνει να αφανιστεί.
* Η βασική αιτία είναι η άγνοια και όλοι οι ανόητοι διαχωρισμοί, φυλετικοί, χρωματικοί, εθνικοί, πολιτικοί, θρησκευτικοί, όλοι αυτοί οι κατασκευασμένοι από το κυριαρχικό κατεστημένο διαχωρισμοί που αποπροσανατολίζουν τον άνθρωπο από τις φυσικές του κοινωνικές τάσεις και τον κάνουν να αποδέχεται σαν φυσιολογικό κάθε τι απαράδεκτο, απάνθρωπο, άδικο, ανήθικο, βίαιο και εγκληματικό.
* Ξέρεις όλοι εμείς οι πολίτες του κόσμου τι είμαστε για την κυριαρχική ελίτ?
* Φυτά σε γλάστρες, μέσα σε μια κοινωνία θερμοκήπιο, που παράγει ανθρώπους-ρομπότ.
* Στριμωγμένοι σε μικρές ή μεγαλύτερες γλάστρες προσπαθούμε να απλώσουμε τις ρίζες μας, να ψηλώσουμε λιγάκι παραπάνω, αλλά δεν υπάρχει χώρος.
* Μια γλάστρα αναλογεί στον καθένα, μικρή ή μεγάλη… με ανάσες θερμοκηπίου…
* …σκουλήκια κατατρώνε τις ρίζες μας, μας ψεκάζουν δηλητήρια, τα άνθη μας δεν μοσχομυρίζουν πια… γερνάμε και μαραινόμαστε…
* Η πορεία μας όμως είναι προς το φως, πάντα αυτή ήταν… θυμήσου…
* Κάνε τις ρίζες δυνατές, οι γλάστρες είναι πλαστικές, σπάνε…
* Ν απλωθούμε με τις ρίζες ενωμένες, να γεμίσουμε τη γη με άνθη…
…να ξαναβρούμε την ουσία…
* Ετούτη η ώρα είναι η ώρα του επαναπροσδιορισμού της πορείας…
Tasos Petridis